تحلیل نظم فضایی والگوی مکانیابی کاربریهای شهری؛نمونه مطالعاتی:فضای سبز شهرنورابادممسنی

چکیده امروزه زندگی درشهرها باتوجه به ساختار فضایی- کالبدی پیچیده فعالیت ها ونیازهای فزاینده فرهنگی واجتماعی وفراغتی شهروندان بیش ازهر دوره دیگری وابسته به خدمات شهری بویژه پارکها وفضای سبز می باشد.برنامه ریزان سعی می کنندکه تعداد وتوزیع مراکزخدماتی رادر محیط های شهری بهینه سازند،به گونه ای که این توزیع،متناسب با پراکنش جمعیت ویامیزان تقاضا درنقاط مختلف باشد. این پژوهش باترکیبی ازروش های تحقیق اسنادی،توصیفی وتحلیلی وبااستفاده ازسامانه اطلاعات جغرافیایی(gis) به بررسی توزیع ومکانیابی فضای سبزشهر نورآباد ممسنی پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که تعداد وتوزیع مراکزفضای سبز دروضع کنونی درشهرنورآباد بهینه نیست وبانارسایی روبه رو می باشد و دراین راستا ایجادنظم فضایی وارتقاء شاخص های کمی وکیفی بعنوان ضرورتی جهت پاسخ به نیازهای فراغتی شهروندان ونقش تبعی آن درتامین سلامت ورفاه جامعه مطرح می شود.بنا براین ضرورت،مکانیابی پهنه های جدیدی ازفضای سبزباتاکید برتعدد مراکزبه منظور سهولت درامردسترسی باتوجه به بار جمعیتی محلات شهری ومیزان تقاضای شهروندان صورت گرفت که درمجموع محدوده ی مورد مطالعه ازلحاظ قابلیت ایجاد فضای سبز جدید درهفت دسته،رتبه بندی وباتطبیق نتایج الگوی مکانیابی باواقعیت موجود درمنطقه وبادرنظرگرفتن کلیه پارامترهای موثر درفرآیند مکانیابی،نهایتاًهفت مکان برای ایجاد فضای سبزجدید،مناسب تشخیص داده شد. واژگان کلیدی:مکانیابی،کاربری فضای سبز،سرانه،شعاع دسترسی،شهرنورآباد ممسنی